Arnhem

En toen stond ineens Auke Klaver in hetzelfde zaaltje in Elden, waar zojuist een deel van zijn personeel vergaderde. Onder andere over hun interim-manager Auke Klaver. ‘Ja, ik had iets gelezen op Twitter’, zei Klaver. Hij was niet direct uitgenodigd. ‘Mag ik er misschien toch bij komen zitten?’, vroeg hij. Ach, waarom niet, vonden de medewerkers. Er wordt bij Pleyade toch al zo weinig naar het personeel geluisterd, hadden ze net geconstateerd.

Het zijn spannende tijden bij de Arnhemse zorginstelling Pleyade. Er wordt druk gereorganiseerd, waardoor mogelijk tweehonderd banen op de tocht komen te staan. Woensdagmiddag waren vijftien medewerkers van Pleyade, allen leden van de vakbond AbvaKabo FNV, bijeen in Elden. Er waren ook kaderleden van de AbvaKabo bij. Van de SP waren onder andere Lieke Smits aanwezig, beleidsmedewerker van de SP in de Tweede Kamer en voorzitter van ROOD, en het Arnhemse SP-raadslid Desiree Egberts.
Er gaat nog steeds veel mis bij Pleyade, vond het personeel. Door afnemende aantallen cliënten, door minder financiering door de overheid, en door mismanagement in voorgaande jaren is er steeds minder geld voor meer handen aan het bed. De werkdruk bereikt langzamerhand de pijngrens. En er dreigen loonsverlagingen, onder andere door hoger opgeleide verpleegkundigen lager ingeschaald werk te laten doen. Voor een lager salaris, uiteraard.

Rekenen Volgens Auke Klaver is het een kwestie van rekenen. Klaver leidt Pleyade na het overhaaste vertrek van de vorige directeur Piet Hein Jonkergouw, eerder dit jaar. ‘Wij bij Pleyade besteden 60% van ons budget daadwerkelijk aan zorg’, rekende Klaver voor. ‘Dat percentage ligt duidelijk boven het landelijk gemiddelde. Er is dus ergens ruimte in het budget. Waar we dat kunnen halen, dat weet ik nog niet precies. Je moet het zo zien: we krijgen van de overheid een tientje om zorg te verlenen, maar we geven elf euro uit. Dat gaat op den duur mis.’

Managers ‘Maar dat hoeft toch niet alleen over de ruggen te gaan van het zorgpersoneel?’, vonden de aanwezige medewerkers. ‘Er zitten zoveel managers niks te doen’, was hun observatie. Volgens Klaver worden ook de managementslagen niet ontzien in de bezuinigingen. Bovendien wordt veel geplande nieuwbouw niet gerealiseerd, mede omdat het aantal cliënten terugloopt. Dat bespaart ook, zonder dat het ten koste gaat van de zorg.
De bijeengekomen Pleyade-medewerkers waren in eerste instantie aangenaam verrast door de onaangekondigde komst van interim Klaver. ‘Er wordt al jaren niet naar het personeel geluisterd, met soms desastreuze gevolgen’, vonden ze. ‘Dan is het een gunstig teken als de directeur zelf komt luisteren.’
Maar Klaver zei het personeel niets toe, behalve dat er verder bezuinigd gaat worden, hoe dan ook. Op de grote zorgen van het personeel ging hij nauwelijks concreet in. ‘Daar heb ik ook geen oplossing voor’, zei hij vaak. Zo’n opmerking helpt niet echt om het personeel gerust te stellen.