Arnhem

Onder het voorwendsel van natuurbescherming lijkt wethouder Marco van der Wel van de Partij voor de Dieren vooral schade aan te richten. Net zoals hij eerder onder het mom van dierenbescherming de hertenkudde in Sonsbeekpark brak en hobby-imkers het leven zuur probeert te maken, stuurt hij nu de natuur zelf naar de knoppen. Toen haalde hij de mannetjesherten weg bij de vrouwtjes en de jonkies en zette deze dieren in een drassige strook naast station Presikhaaf, omdat hij niet wilde dat er jonge hertjes zouden komen. Zo wilde hij een einde maken aan ons mooie historische Arnhemse hertenkamp. Een actie gesteund door duizenden Arnhemmers en de SP wist dit gelukkig te voorkomen. Nu doet hij weer iets geks.

Afgelopen maand liet de Brabantse wethouder zonder waarschuwing bomen kappen en legde die dwars op het mountainbikepad in Schaarsbergen. De paaltjes zeggen ondertussen nog steeds dat het een officiële mountainbikeroute is. Aangelegd door de gemeente zelf! Mountainbikers rijden er nietsvermoedend doorheen en stuiten dan op hekken en plastic linten die de doorgang blokkeren. Fietsers rijden er noodgedwongen omheen, waardoor inmiddels een nieuw pad is gevormd. Het hele bos ligt overhoop door dit fiasco.
Wat misschien nog erger is, is hoe deze actie de mensen tegen elkaar opzet. Opgefokte fanatici blijken in het handelen van de wethouder een vrijbrief te hebben gezien om grote glasscherven op het mountainbikepad te gooien, om fietsers lek te laten rijden of te verwonden. Wie wil er nou aan denken wat er gebeurt als iemand valt en in dat glas terechtkomt?

Dus wat beschermt de wethouder nou eigenlijk? De natuur of zichzelf? Hij lijkt zich als een soort fundamentalist te gedragen: iemand die zonder overleg handelt en overtuigd is van zijn gelijk, zonder naar anderen te luisteren. Is dit echt de manier om de natuur en de openbare orde te handhaven? De huidige situatie is zo een puinhoop dat niet alleen aan de natuur schade is toegebracht maar ook dat fietsers en wandelaars er gevaar door lopen.
De wethouder zou er goed aan doen om wat vaker in Arnhem te komen, met Arnhemmers in gesprek te gaan, en een beleid te bedenken dat echt de natuur én de mensen beschermt. Zonder overleg en samenwerking ontstaat er alleen maar meer chaos en verdeeldheid. Het is tijd dat Van der Wel in de spiegel kijkt en zijn aanpak heroverweegt, voordat de schade nog groter wordt onder het mom van bescherming.
Hopelijk groeit er dan weer wat begrip en redelijkheid, in plaats van de stammen van extremisme en verdeeldheid die nu blijven liggen.