h

De bons voor ons kent ons

11 oktober 2004

De bons voor ons kent ons

Onderstaand Artikel komt uit de Volkskrant van afgelopen Donderdag. Rubriek Dag in Dag uit.

...Stellingwerf kon in de verste verte niet rondkomen van haar raadsinkomen... Misschien had ze eens kunnen gaan praten met wat bijstandsmoeders?

...Ze kon beginnen als consulente daarop kondigde ze haar vertrek aan... Je mag volgens de gemeentewet geen raadslid en ambtenaar in dezelfde gemeente zijn, vandaar haar vertrek.
Maar waarom moest ze perse bij de gemeente solliciteren? Omdat ze elders niet aan de bak kon komen en bij de gemeente lukte het dan opeens wel. Nogal straf want ook nog via een interne sollicitatieprocedure waar raadsleden helemaal geen toegang tot hebben. Als je de schijn tegen wilt, moet je het zo doen.

...Een paar dagen daarna wees een griffier haar op de integriteitscode die de gemeente vorig jaar unaniem aannam... Wat het artikel niet vermeld is dat Stellingwerf na haar vertrek wegens persoonlijke omstandigheden aanvankelijk niet in de openbaarheid trad over haar nieuwe functie. Collega raadsleden wisten van niks. Pas nadat duidelijk werd dat een en ander zonder toestemming niet kon, kwam ze ermee naar buiten.

Verder moeten we van mevrouw Stellingwerf geloven dat ze niet op het idee kwam om naar aanleiding van haar sollicitatie bij de gemeente de regels voor raadsleden er eens op na te slaan. Ze wist echt van niks en dus kon haar die baan toch niet ontzegt worden?!?

Nu vindt mevrouw Stellingwerf dat ze het slachtoffer is geworden van stemmingmakerij. Volgens mij is ze vooral slachtoffer geworden van zichzelf en haar naiviteit ten aanzien van de gemeenteraad van wie ze had gedacht dat die de regeltjes wel even voor haar opzij zou schuiven. Ons kent toch ons zal ze misschien hebben gedacht en voor iemand die zo denkt staat een integer gemeentebestuur gelijk aan uit het oog uit het hart

In een ding heeft ze wel gelijk: het stadsbestuur heeft niet zo'n best imago. Maar als ik mevrouw Stellingwerf goed begrijp dan was het haar een lief ding waard geweest als we daar nog een extra deuk bij hadden geslagen.

U bent hier