Arnhem

4 november verscheen onderstaand artikel in de Arnhem editie van de Gelderlander naar aanleiding van de moord op Theo van Gogh.

'Moslims moeten dit afkeuren'
Door ERIK LOUWES

ARNHEM - Van moslims in Arnhem wordt een scherpe veroordeling geëist van islamitisch extremisme. Een eenvoudig 'afstand nemen' van de moord op Theo van Gogh is onvoldoende, stelt een deel van de Arnhemse politiek. Burgemeester Pauline Krikke heeft politie, ambtenaren en andere gemeenterelatie gevraagd extra alert te zijn op spanningen als gevolg van de moord op cineast Theo van Gogh in Amsterdam.

Bovendien wordt verwacht dat zij opletten bij moskeeën en 'andere voor de hand liggende gebouwen' of er spanningen rond de panden ontstaan. "We hebben een breed netwerk in de stad en peilen met een thermometer de stand van zaken", liet de burgmeester de Arnhemse politiek gisteravond weten.

Vanmorgen ontvangt Arnhems burgemeester vertegenwoordigers van islamitische organisaties in de stad op het stadhuis om te spreken over de ontstane situatie. "We zijn samen één Arnhem en vormen één samenleving. Je kunt verschil van mening met elkaar hebben. Maar die ene samenleving blijft het uitgangspunt", betoogde Krikke. "En dat geldt voor iedereen. Er is thans geen reden tot extra zorg, maar we willen wel extra zorgvuldig zijn."

Een belangrijk deel van de Arnhemse politiek scherpte het standpunt van Krikke over 'één Arnhem en één samenleving' aan. "Daarin passen geen extreme moslim-uitingen", aldus VVD-fractievoorzitter Theo Theijse. "De boodschap van 'één Arnhem' is goed. Maar er zijn elementen die zichzelf buiten die gemeenschap plaatsen", meende SP-fractievoorzitter Gerrie El- frink. "En die mensen hebben geen boodschap aan ook gematigde moslims. Tegen deze extreme groepen moeten maatregelen worden genomen. Het is voor ook moslims de plicht signalen van extremisme door te geven."

GroenLinks-fractievoorzitter Wilko van Loon had contact gelegd met de Marokkaanse moskee aan de Van Oldenbarneveldtstraat in Arnhem. "Zij hebben reeds afstand genomen van de aanslag. Maar er is ook een oproep om een stap verder te gaan. Het gemeentebestuur is uitgenodigd om vrijdagmiddag de dialoog aan te gaan. En daarin moeten we verder gaan dan de rituele veroordelingen van de moord."

Burgemeester Krikke waarschuwde dat de daad door mogelijk een extremistische moslim niet moet leiden tot vervreemding van de hele islamitische gemeenschap in Arnhem.

Afgelopen vrijdag verscheen in diezelfde krant een reactie van Rédouan Harrak, Arnhemmer, Marokkaan van geboorte en programmamaker voor de Nederlandse Moslimomroep.

onze gebeden niet verhoord. De dader had een religie. Ãnze
religie wel te verstaan.

Arnhemse politiek trekt
loyaliteit moslims in twijfel

Moslims vinden de moord op Van Gogh misselijkmakend, zegt [CREDIT]Rédouan
Harrak[/CREDIT]. De Arnhemse politiek stelt absurde eisen.

De aanslag op Theo van Gogh maakte ruimte voor stilte, daarna verbijstering
die overging in radeloosheid. Onze smeekbeden werden intenser naarmate de
tijd vorderde en nog niets bekend was over de nationaliteit van de dader.
Het waren exact dezelfde smeekbeden die we prevelden toen Pim Fortuyn in het
Mediapark lag dood te bloeden.
Een déjà vu? Ja, een lang, slopend, emotioneel déjà vu om precies te zijn.
Iedere minuut duurde een eeuwigheid. 'Laat alsjeblieft de dader geen moslim
zijn.' Maar helaas, dit keer werden onze gebeden niet verhoord. De dader had
een dubbele nationaliteit, was weliswaar geen dierenvriend, maar had wel een
religie. Ãnze religie wel te verstaan.
Bij het horen van dit nieuws was de verbijstering bij de moslims compleet.
We waren ontzet. Hebben wij op dat moment nagedacht over of we wel of niet
afstand moesten nemen van deze daad? Om eerlijk te zijn: nee. Geen moment!
Het was voor ons een vanzelfsprekendheid! Want we zijn opgevoed met het
koranvers: 'Wie één mens doodt is alsof hij alle mensen op aarde doodt en
wie één mens redt, redt alle mensen op aarde'. Wie een mens doodt is dus in
onze ogen geen gewone moordenaar, maar een mássamoordenaar. We keuren veel
goed, maar massamoorden willen we niet op ons geweten hebben.
In onze Arnhemse moskee wisten we niet beter dan dat het plegen van een
moord een afschuwelijke misdaad was. Totdat deze krant de volgende ochtend
kopte met 'Moslims moeten de moord op Theo van Gogh afkeuren'. In het
artikel eiste een belangrijk deel van de Arnhemse politiek een scherpe
veroordeling door de moslims zelf. Met afstand nemen van de moord op Theo
van Gogh nam men merkwaardig genoeg op het stadshuis géén genoegen. De
moslims moesten apart protesteren of iets doen om de moord 'scherp' te
veroordelen. Waar en hoe er geprotesteerd moest worden, wist men niet te
vertellen. Maar doe in Godsnaam iets was de boodschap van de notabelen. Het
riekte naar collectieve schuld (straf).
Heb ik nog de keus om uit principiële overwegingen niet mee te doen aan dit
geïsoleerd opgelegde protest waar alleen moslims aanwezig moeten zijn? Of is
'wie zwijgt stemt toe' dan op mij van toepassing.
De avond van de moord stond ik op de Dam. Ik kan geen bewijsstukken
overleggen die mijn aanwezigheid met Cohen kunnen aantonen. Het was namelijk
zonder toegangskaartjes.
Gratis voor jong en oud, zwart en wit, moslim en hindoe. We stonden daar zij
aan zij als bezetenen lawaai te maken. Ik heb zelfs nog even rondgekeken in
de massa, op zoek naar mijn burgermoeder Pauline Krikke. Ik wilde haar graag
de hand schudden zonder te beseffen dat zij de volgende dag mijn alibi zou
kunnen zijn. Die eer is mij helaas niet ten deel gevallen. Ik had er zo naar
uitgekeken. U moet zich voorstellen: twee Arnhemmers, een liberaal en een
moslim, in Amsterdam op de Dam. Midden in één samenleving, samen
protesterend tegen iets afschuwelijks en tegelijkertijd strijdend voor iets
moois.
Helaas, helaas het is niet gelukt.
Hoe kun je als (lokale) overheid je onderdanen in deze moeilijke tijden, die
ons eigenlijk horen te binden, beter (meer) imponeren en verwarren.
De eis van de Arnhemse politiek kan niet anders geïnterpreteerd worden dan
als een uiting van wantrouwen. De loyaliteit, betrouwbaarheid en integriteit
van de Arnhemse moslims worden blijkbaar al geruime tijd zwaar in twijfel
getrokken. Zo erg dat we een daad die gepleegd is door één man (op een
miljoen moslims) apart moeten veroordelen voor haar gemoedsrust.
Want ik zweer bij Allah de schepper dat ik dezelfde dag waarop Theo van Gogh
vermoord werd MIJN premier Jan Peter Balkenende op tv zijn afschuw zag uiten
over deze misselijkmakende daad. Namens wie deed hij dat is onze vraag?
Namens het Nederlandse volk? Dus ook namens de Nederlandse moslims en dus
namens mij. Of deed hij dat namens het Nederlandse volk met uitzondering van
de moslims? Is mijn premier mijn premier niet meer sinds de dood van Theo?
Ik dacht het niet. Daar zal ik persoonlijk voor strijden.

Hieronder mijn reactie daarop:

Redouan Harrak beweert dat de Arnhemse politiek Moslims wil verplichten de moord op Van Gogh af te keuren. Dit is onjuist. Als er mensen zijn die dit geweld goedkeuren, dan moet men dit kenbaar maken, dan weten we tenminste wat er wordt gedacht. Een ritueel protest heeft geen nut en ik heb hiertoe dan ook niet opgeroepen.

Een overdonderde meerderheid keurt geweld af en de loyaliteit van de Arnhemse moslims wordt door mij niet in twijfel getrokken. Wat ik heb gezegd is: "De boodschap van 'één Arnhem' is goed. Maar er zijn elementen die zichzelf buiten die gemeenschap plaatsen en die mensen hebben ook geen boodschap aan ook gematigde moslims. Tegen deze extreme groepen moeten maatregelen worden genomen. Het is voor ook moslims de plicht signalen van extremisme door te geven."

Dezelfde boodschap heb ik als het gaat om rechtsextremisme. Discriminatie en geweld tegen onze Arnhemse moslimbroeders kan niet worden getolereerd. Het is de plicht van de bevolking om signalen van extremisme in welke vorm dan ook door te geven en van de overheid moet worden verwacht dat signalen worden opgepikt en dat maatregelen volgen.

De Arnhemse overheid en moslims hebben elkaar nodig. Jongeren die neigen naar extremisme moeten terug de samenleving in worden getrokken. Ik betreur het dan ook dat Redouan Harrak een kloof tussen moslims en de politiek heeft moeten constateren die er naar mijn mening niet is.