Arnhem

In Arnhem experimenteren we al geruime tijd met het scheiden van afval. Het meeste afval bestaat uit grondstoffen die hergebruikt kunnen worden. De laatste drie maanden van het afgelopen jaar hebben we er een tandje bij gedaan, samen met onder andere ex-wielrenner Maarten Tjallingii. De Groene Vos, het centrum voor duurzame leefstijl, vroeg 100 deelnemers om 100 dagen lang, 100% afval te scheiden en de reststroom zo klein mogelijk te maken. De resultaten waren indrukwekkend: gemiddeld produceert een Arnhems huishouden 111,7 kilo afval in die periode. De deelnemers zaten op 8,3 kilo. Dit betekent dat niet alleen de reststroom aanzienlijk verminderde, maar dat ook de manier waarop je je afval scheidde flink verbeterde. Het gemiddelde is natuurlijk afhankelijk van de samenstelling van je huishouden. Dat van ons bestaat uit twee personen en het gemiddelde lag mede daardoor rond de 0,200 kilo per week. Was dat nou moeilijk?

Na een weekje of drie uitproberen ging het beter scheiden haast vanzelf. En een uitdaging maakt het ook een beetje tot een sport. We wilden zeker onder het algemene gemiddelde blijven en ons persoonlijk ‘record’ behouden: we hebben één week helemaal geen restafval gehad. Dat laatste is in ons huishouden helaas maar een keer gelukt. Wat ons opviel is dat we steeds beter naar het afval zijn gaan kijken. Het is helaas niet altijd duidelijk in welke afvalstroom een product moet. Wat doe je met een bubbeltjesenvelop? Of met de doordrukstrip van medicijnen? Als je een beetje fanatiek bent dan kun je sommige theezakjes in vier verschillende stromen onderscheiden: papier, gft, textiel (touwtje) en metaal (nietje).

Twee doelstellingen lijken elkaar een beetje in de weg te zitten: afval scheiden en afval weigeren. Hoe beter we ons afval scheiden des te meer kan er hergebruikt worden. Daardoor neemt de afvalberg beduidend minder snel toe. Maar in ons huishouden willen wij ook het aantal verpakkingen minimaliseren. Waarom zou je een komkommer in plastic willen hebben? Waarom moet er een plastic ‘showvenster’ in een papieren broodzak zitten? Waarom plakt de AH een sticker op een appel? Waarom zijn koeken in een zak nog eens apart verpakt? Wij zijn veel beter naar het gebruik van verpakkingen gaan kijken. We namen bewust zo min mogelijk verpakkingen mee naar huis. En dat is een uitdaging.

Wat ons betreft stelt de 100x100x100 uitdaging dus ook dringende vragen bij het accepteren van afval. Soms zijn de oplossingen eenvoudig: een eigen boodschappentas voorkomt een plastic draagtas, groenten en fruit op de markt kopen beperkt het aantal extra verpakkingen, gebruik een eigen recycle zak(je), pampers kun je afwisselen of vervangen door katoenen luiers en voor tal van andere producten zijn er oplossingen te vinden.

En misschien kan het nog anders: als de supermarkt de verpakking belangrijk vindt (gemakkelijk voor de kassaverwerking), waarom verzamelt de winkel niet zelf de verpakkingen? Na het afrekenen de verpakking eraf, voor zover dat mogelijk is, en in verzamelbakken stoppen, die door de winkelketen met het dagelijks transport naar de afvalstoffencentrale gaan voor hergebruik. Samen het probleem aanpakken!

En eerlijk gezegd: die 100 dagen vlogen voorbij. De Groene Vos gaf goede ondersteuning, via een forum deelden we tips en ideeën. Onze allerkleinste pedaalemmer is nu voor het restafval. Als we alle Arnhemmers naar een lager gemiddelde willen krijgen, dan zullen we serieus aandacht moeten besteden aan goede voorlichting voor iedereen.

Wil je de resultaten van de 100x100x100 actie zien?

http://degroenevos.nl/resultaten-100-100-100/