Arnhem

Werklozen worden nog steeds gedwongen tewerkgesteld in geestdodende standaardprojecten die niets bijdragen aan het vinden van betaald werk. Dat is niet de manier om de arbeidsparticipatie in te vullen. De SP Arnhem onderzoekt momenteel de misstanden binnen de re-integratie trajecten.

College dat rechtbank veracht, verdient niet langer vertrouwen raad

Memo maakt duidelijk dat er niets veranderd is in gemeentelijk beleid van gedwongen tewerkstelling.

In de zaak van âschoffelweigeraarâ Bennie Beck werd de gemeente Arnhem vorig jaar oktober door de rechter gesommeerd in het beleid van gedwongen tewerkstelling van bijstandgerechtigden, zoals de wet voorschrijft, geen standaardpakket, maar maatwerk te leveren dat een perspectief op betaald werk biedt. Er blijkt sindsdien niets veranderd.
Werd dit de afgelopen tijd reeds duidelijk uit meldingen van slachtoffers van deze praktijken, onder meer in deze krant, nu blijkt het ook uit een memo van het college van B en W aan de gemeenteraad, waarover deze krant op 18 april berichtte. Weliswaar probeert men hierin met veel omhaal van ambtelijk jargon de waarheid te verhullen, maar voor de goede lezer is het volstrekt helder: werklozen worden nog steeds gedwongen te werk gesteld in geestdodende standaardprojecten die niets bijdragen aan het vinden van betaald werk.
Arnhem gaat dus ondanks de rechterlijke tik op de gemeentelijk vingers gewoon op de oude voet door.
De gemeente verdedigt zich tegen kritiek op haar contempt of court door te stellen dat er sinds de uitspraak wel degelijk wat aan haar beleid is veranderd: âde noodzaak tot maatwerk heeft geleid tot intensiever gebruik van het Jobcenterâ.
Naar wat de newspeak-term â Jobcenterâ überhaupt inhoudt mag de lezer gissen, evenals naar het antwoord op de vraag waarom het intensievere gebruik van dit duistere instrument automatisch zou leiden tot âmaatwerkâ. In het memo staat verder (en hier komt de aap helemaal uit de mouw): âHet aanvaarden van eenvoudig productie of schoonmaakwerk, ook voor mensen met een hoger opleidingsniveau, is een prima manier om uit de bijstand te blijven of te gerakenâ. Wat is dit immers anders dan de definitie van een standaardtraject? In de volgende zin gaat de gemeente zelfs zo ver te verklaren: â De veronderstelling bij sommigen dat de gemeente de â schoffelweigeraarâ werk of re-integratie passend bij zijn niveau had moeten aanbieden, staat dan ook haaks op de Wet Werk en Bijstand en komt voort uit onbekendheid met de materieâ. Daar kan de rechter het mee doen: hij is ondeskundig!
Interessant ook is te zien hoe de gemeente de rechterlijke uitspraak niet goed wenst te lezen waar het gaat om het verwijt van het oplegÂgen van âdwangarbeid of verplichte arbeidâ: âOp het punt van de vermeende dwangarbeid heeft de rechtbank geconcludeerd dat daar géén sprake van isâ, aldus de gemeente. Dat klopt, maar alleen in het bijzondere geval van de heer Beck, de aanspanner van de rechtszaak, omdat deze -in tegenstelling tot andere bijstandsgerechtigden zo verstandig was het aangeboden traject maar zeer kort te volgen.
De rechter voegt er in zijn uitspraak dan ook aan toe âdat er in het concrete geval wel degelijk sprake kan zijn van verplichte arÂbeid in de zin van de hierboven vermelde verdragsbepalingenâ (art. 4.2 EVRM, art. 8 IVBPR).
De conclusie kan dus geen andere zijn dan dat het Arnhemse college de uitspraak van de rechter op het punt van aanpassing van haar re-integratiebeleid inderdaad aan haar laars lapt. Omdat de burger tegen een dergelijke schending van de regels van de democratie door een gemeentebestuur zelf geen rechtsmiddelen kan aanwenden, is hij aangewezen op de gemeenteraad van zijn woonplaats. Die zal in zoân geval dan ook, om geloofwaardig te blijven en niet de indruk te wekken zich geen zier om onrecht te bekommeren, haar vertrouwen in een dergelijk college moeten opzeggen.
In dit geval heeft de Arnhemse raad daarmee tegelijk de mogelijkheid te laten zien dat zij de tekenen van de tijd - het failliet van de neoliberale ideologie waardoor ook dit âactiverende werkgelegenheidsbeleidâ met zijn gedwongen tewerkstelling van bijstandgerechtigden geïnspireerd werd (we moesten immers âde meest concurrerende economie in 2010â worden) - heeft verstaan.
Louis van Overbeek is freelance publicist.