Arnhem

Geef mensen die in armoede leven een stem. En luister naar hen. Dat vindt de SP belangrijk. De afgelopen maand is er in de gemeenteraad uitgebreid gedebatteerd over de zogeheten Armoedeagenda. Het college van B&W wil het Armoedebeleid herzien omdat men bang is dat er anders tekorten ontstaan. In het Lenteakkoord (coalitieakkoord) is in 2010 echter een heldere afspraak gemaakt: houd de minimavoorzieningen op peil ondanks eventuele de financiële krapte.

Desondanks kwam het college met een nota Armoedebeleid 2013 waarin passages stonden over bezuinigen en korten. Geen goed idee, vond de SP. Mensen aan de onderkant van de samenleving horen niet de rekening gepresenteerd te krijgen en de dupe te worden van de toenemende vraag naar voorzieningen.

Gas terug
Om die reden diende de SP (samen met D66, GroenLinks en de PvdA) op 18 maart het amendement ‘Gas terug: Armoedeagenda 2013 volgens afspraak’ in. Een amendement dat ervoor moet zorgen dat de armoedeagenda 2013 onverkort uitgevoerd blijft worden. Afspraak is afspraak. Tot onze vreugde is dit voorstel met grote meerderheid aangenomen door de raad.

Gelrepas
Goed nieuws is ook dat de moties over een verhoging van de inkomensgrens voor de Gelrepas met grote meerderheid zijn aangenomen. De raad vroeg het college de Gelrepas onder de loep te nemen en met een voorstel te komen of en hoe een verhoging van de inkomensgrens voor hen die recht hebben op de pas te verhogen. Het college is dus, ondanks de financiële krapte bereid om te kijken hoe we dit kunnen realiseren. De SP is blij met deze constructieve toezeggingen.

Désiree Egberts, raadslid voor de SP, haalde nog meer successen binnen. Zo komt er aandacht voor het realiseren van minimatuinen en gaat het college zich verdiepen in de leefomgeving van minima om te kijken of er (vrijwillige) hulp te organiseren valt voor, onder meer, achterstallig onderhoud.

Delen van het betoog (her en der bewerkt) van Désiree tijdens de raadsvergadering leest u hier:

Inspreekster Sylvia heeft ons een inkijkje gegeven in haar leven in jarenlange armoede. Ze had tranen in de ogen vanwege de uitzichtloosheid en haar wil om toch echt iets aan de situatie te willen veranderen. Dapper vindt de SP dat, want het is beslist niet gemakkelijk om voor een volle zaal te gaan staan en met schaamte te vertellen over hoe jij je leven leidt in armoede. Het geeft ons echter wel inzicht in haar leefwereld en die van vele anderen. De bagage die mensen in armoede meedragen bestaat vaak uit een opeenstapeling van negatieve ervaringen, verdriet en pijn. En dit nemen zij mee in elke stap die zij zetten in hun leven. Daarbij komt dan ook nog dat de samenleving negatief aankijkt tegen deze mensen en ze soms zelfs afdoet al profiteurs.

Mensen met weinig geld willen er graag ook “bij horen”, maar ze leven nogal eens in een sociaal isolement door schaamte en met een sterk minderwaardigheidsgevoel. De SP heeft de afgelopen jaren veel gesprekken gevoerd met mensen die in deze situatie verkeren. Wat dan opvalt is dat juist zij een enorme veerkracht hebben om in de meest slechte omstandigheden het hoofd boven water te houden. Deze mensen zijn blijvend gemotiveerd om hun situatie te verbeteren en tonen zich vaak solidair met anderen.

Ik (de SP) zeg(t) daarom: laten we er als samenleving eens op een andere manier tegen aankijken en maak gebruik van de sterke punten.

In Vlaanderen doen ze het al jaren: mensen in armoede in contact brengen in netwerkgroepen en via deze weg geschikte mensen opleiden als ervaringsdeskundige in armoede en sociale uitsluiting.

Een voorwaarde voor effectief armoedebeleid is kennis van de leefwereld van deze mensen en de bereidheid om ze een stem te geven op alle terreinen die met armoede te maken hebben. Er is maar al te vaak een grote kloof tussen beleidsmakers, hulpverleners en de wereld van armoede. Die zogenaamde missing link is best te overbruggen. Dat is wat de SP het college als idee meegaf voor de nieuwe armoedeagenda en wij zijn heel erg blij dat het college dit idee heeft overgenomen. Ook zijn we blij dat er wat gedaan gaat worden aan het tekort aan verse groenten en fruit bij de Voedselbank. Met dank aan stichting Ecovrede kunnen we hier, in de vorm van minimatuinen wat aan doen.

Tot slot is het goed dat we gaan kijken naar de leefomgeving van minima. Veel mensen zitten voornamelijk thuis en vaak is er achterstallig onderhoud. Denk aan kapotte muren, vloeren, kasten en geen tuinonderhoud. Ik kan me voorstellen dat je depressief wordt in deze omgeving. Dus misschien kunnen we vrijwillige hulp organiseren en dit aanpakken, samen?